Ooit, in 1974, haatte ik het Duitse voetbal, de reden zal u waarschijnlijk wel bekend zijn. Samen met mijn vader bekeek ik (de chauvinistische Nederlander) in hotel Bornholm op Terschelling de finale van dat WK. Een hotel vol Duitsers want die zouden we wel eens een voetballesje geven. Niet dus. Ik heb, geloof ik, nog nooit zo hard gereden op Terschelling als toen, Wat wilde ik ide vernedering snel verlaten. Jarenlang haatte ik het Duits nationale team. Tot Jogi Löw aan het roet kwam. Duitsland bleek opeens een team te hebben dat kon voetballen, aanvallen! Wat een genot. Helaas, dit WK leek de Duitsers een ander lot beschoren. Aanvallen tegen Mexico, verdedigend niet sterk, en daar gingen ze. Tegen Zweden leek het dezelfde kant op te gaan. 0-1, 1-1, ook niet genoeg, afhankelijk van anderen maar wel blijven aanvallen tegen die ongelooflijk defensieve Zweden. En gelukkig, in de allerlaatste seconde die prachtige goal van Klose. Aanvallend voetbal kan nog steeds lonen. Nu hopen op een beetje geluk en dat alle aanvallende voetballanden doorgaan en niet die defensieve. Go, go, go Deutschland! Du bist mein Favorit! (en een klein beetje die Belgen omdat mijn neefje onlangs Belg werd, vooruit).
11 jaar geleden
